ilk gözyasımız...Marmara ereğlisinde Ayfer teysesinin yazlığında aktı...
İçeri girdiğimiz gibi feryat etmeye anasına babasına kavuşmaya çalıştı. hoş babasının kucağında hala içliiçli ve renkten renge girmiş ağlarken gözyaşının tomurcuğunu gördüm. hemen babasına gösteriyordum ki aşağı doğru süzüldü. Kuzey Mert annesi gibi gözyaşı fakiri değildi...Allah ağlatmasın yavrum ama sağlıklı olduğunu görmek beni çok mutlu etti:)o anın büyüsüyle aklıma gelmiş olsa da fotoğraflamadım...İlk gözyaşında boğulasım geldi. bakakaldım yanağındaki izine. Allaha hamd olsun..Hamd olsun..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder