12 Mart 2013 Salı

Zor günler

nasıl geçiyor zaman nasıl da buyuyor anlamadan... 89 cm di geçen ay şimdi az biraz zayıf görünüyor gözume dolayısıyla bıraz daha uzun... bazen tam gün gittiği kreşe bazen yarım gün gittiğinde evde oluşu zaman dolduruyor kas dolduruyor kafa dolduruyor...ama yokluğu muthiş boşluk..onu kreşte izliyorum bu sefer zaman doluyor göz doluyor kafa yoruyorum gene ;değişen bişey olmuyor
can yoldaşım ;oğlum; benden çok babasını seviyor olsa da hep öyle benim için... şu aralar dede hasta, baba hastane köşelerinde sabahlıyor. oğul babayı arıyor odalarda göz göz , bulamayınca "baba itte?" diyor "evet oğlum baba işe gitti "diyorum. doğruyu söylesem ne anlayacak ki;