Dün Perşembeydi ve biz oğlumla kalktıktan bir süre sonra yalnız kaldık, babanne ve dede Afet ablayı da alarak pazara çıktılar. Kendime kahvaltı hazırlamaya çalıştım kucağmda oğlum:) baktım olmadı anakucağına bıraktım onu. bir süre sonra da kontrol etmek için baktım çünkü pek sevmez anakucağında olmayı ama sesi çıkmıyordu.
baktım ki kuzum anakucağının aksesuarlarına bakarak agu bugu sesler çıkarıyor. O kadar tatlıydı ki. Henuz 40ımz çıkmdı. Bu ay normal böyle yapması ama çok heyecanlandım hemen kameraya almak istedimse de beni görünce farklı bir boyuta geçti:) bekle dur ondan sonra agu yapcak diye ama nafile. Bu yazıyı yazarken onu da ayağımda sallıyorum sabahın 7 si ve uyumk istemiyor. ondan söyle yanıma koyum uyuyakalsın modu da yok yani.ayaklara kuvvet, amacımın farkına varıyor babanne alıştırdı; yastık ve uyku arasında bağ kurabiliyoruz yaağğğni..Bu sırada o seslerle bana cumbüş yasatmakta ,agusundan bugusundan....
yoo olamaz direniyor bana...
ve bir ilk te bir önceki gün sesli gülüşüünü bana bahşettiğinde yaşandı benim için. Hep o çatık kaşlarını gördüğümden gülüyor olması ve bunu sesle de desteklemesi bir başka güzeldi. cennet bahçesi gibiydi..
Onunla beraber yeniden büyüyorum
Allah seni korusun oğlum!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder