şaşkınannelik...

bu saatte daha da hüznleniyor insan , daha da düşünüyor ,gözünün önünden gitmeyen sahneler tekerrür ediyor. Düşünüyordum ki ; büyüdün işte benim dünkü bebişiğim....
rüzgar vurunca yüzüne montunun fermuarına davranışın ondandır...ondandır oyuncaklarını toplarken en yakınındakilerden başlayıp uzaktakilere doğru sırayı bozmadan toparlanışın...annenin melodisine göre  yanlış uydurduğu şarkının sözlerini doğrultman ondandır-hem de  sadece bikaç kelime söyleyebilmene rağmen:) çoranbını çıkarıp dakikalar sonra tekrar giymeye çalışmaların beceremeyince elime tutuşturup ayaklarını havaya kaldırışın da ondan...sonra yaramazlık yapıp farketmediğimi görünce saklamak yerine bana gösterip "hhiiihh" diye efect vermene ne dememli? tüm kıyafetlerini çıkarıp bezine kadar soyunup banyoya koşarak kaçışmanın güzel bir banyo ile noktalatmayı başarmaların da cabası , onca yorgunluğa rağmen babışkonun sana istediğini vermesi de bundandır...bu gün damacanacı amca geldiğinde boş damacanayı ona veren olmak için adımlarının arkasında toz kaldırman patinajla odaların virajlarıı alman ve boş damacanayı tek elle kavrayıp kendin kadar olan o şeyle aynı hızla kapıya doğru koşmana kahkahalarımı içimde tutarak tanık oldum...
ve neler neler..
sana dogru şaşkınlıkla bakakalışımlarımı yakalıyorum minik kardeşin sayesinde seninle geçirdiğim uzun saatlerin içinde bir yerlerde... Sırf bu yüzden o kadar minnettarım ki prensesimize;
Varlığınız için Rabbime şükrolsun!